ملاحظاتی آسیب شناسانه در باب عزاداری حسینی

حضرت امام حسین(ع) در نامه و وصیتش به برادر محمد حنیفه هدف از قیام خود را چنین اعلام می‌ کند: «و انی لَم أَخرُج أَشِراً وَ لابَطراً وَ لامُفسِداً وَ لاظالِماً و اِنَّما خَرَجتُ لِطَلَبِ الإصلاحِ فِی امّة جدّی أُرِیدُ أَن آمُر بِالمَعرُوفِ وَ أَنهی عَنِ المُنکَرِ وَ أَسیرَ بِسیرَةِ جَدّی وَ أبی علی بن ابی‏طالب».(مقتل خوارزمی، ج ۱، ص ۱۸۸)من نه از روی خودخواهی و یا برای خوشگذرانی و نه برای فساد و ستمگری از شهر خود بیرون آمدم، بلکه هدف من از این سفر، امر به معروف و نهی از منکر و خواسته‏ ام از این حرکت، اصلاح مفاسد امت و احیای سنت و قانون جدم، رسول خدا(ص) و راه و رسم پدرم، علی بن ابی طالب علیه السلام است.»  با تدبر در این کلام می ‌توان این نتیجه را بدست آورد که دین و مناسک اسلامی در گذر زمان در معرض آسیب و انحراف قرار گرفته و آنهایی که موقعیت خود را در تقابل حقیقت دین می ‌بینند، از فرصت‌ ها برای تحریف دین بهره می ‌گیرند. از سوی دیگر مفاهیمی که در سطح عمومی و برای عوام جامعه مطرح می‌ گردد نیز دستخوش تحریف قرار دارند، چرا که در این میان عقلانیت کم رنگ شده و حقایق با تعلق و تعصب و عواطف و احساسات در هم آمیخته و بستر برای تغییر و تحریف فراهم می ‌آید. از جمله این مناسک و شعائر دینی که در جامعه دینی اثرگذاری بوده و از سویی دیگر در معرض عوام زدگی و تحریف قرار دارند، مساله عزاداری سید و سالار شهید حضرت اباعبدالله الحسین(ع) است. این مراسم که به گفته بزرگان جهان تشیع رمز جاوادانگی مکتب اهل بیت و اسلام ناب محمدی(ص) است به نحوی که حضرت امام خمینی(ره) می ‌فرمایند: «این محرم و صفر است که اسلام را زنده  نگه داشته است» در طول سده ‌های گذشته به آفت تحریف آلوده شده است. به نحوی که متفکرین, ...ادامه مطلب